Mezar taşlarına baktıkça yüreklerden kan damlar. Yüreklerin sızıltısından varlık varlığından utanır, yok olmanın ağırlığında. Ah...! Nasip olmadı insanca yaşamak. Savaşarak, göçerek; dağları, yaylaları mekan tutmuşlar. Yaşadıkları toprak damlarını hayvanlarıyla; cılız bedenlerini bitlerle, pirelerle, kenelerle, farelerle paylaşmışlar. Zorlukların içinde kimi pirine, kimi şeyhine, kimi doğmamış oğluna, kimi dağlara, kimi kalemine, kimi toprağına kimi de anılarına tutunmuş.
Bir ailenin ...