Açık seçik söyleyeceğim dese de sosyalizmi, kurşunu ve barutu koklayanların macerası kadar çetin bir yolculuğa çağırıyor dizelerinde bizi, bizi derken, somun ekmeği köşesinden sevenleri. Vardır ya kömür ve elmas görünce ağlayanlar, onlar “heyamola” çeksin diyedir belki, sanki masal bilmez çocukların eteğindeki taşların şiire dökülüşü. Elinde karanfil çöpü, çok kavisli yollardan düz yürürken İmran, menteşesini dışarıdan mühürlediği bir kapıya varıp alın terini avcuna topluyor bu ilk kitabında. İy ...