sessizliğin içinden yol gösteren o el, serin sabahlarında bir aralık bulacak bu ışık labirentinin içinde. “... ilişkisinin sonsuza dek ‘yalnızca bu kadar ve böyle’ süreceğini kabullenmiş, ilk zamanlardaki o tüylerini diken diken eden abartılı hislerini terbiye ederek; bu karşılaşmaları, panik atak krizlerinden doyum anlarına çevirmesini bilmişti. Hoşnuttu da. Kabullenmek alışkanlığı, alışkanlık da kabullenmeyi besleyip, ilk bakışta fark edilmeyen bir dengeyi doğurur çünkü; aşkın stoacı ölümünü y ...