Son zamanlarda ne zaman bir kitap alsam, hep aynı şeylerle karşılaşıyorum.
Aşk acısı, özlem, pişmanlıklar, ihanet... Hep aynı duygular, aynı cümleler.
Üstelik bir kitabı bitirip diğerine başladığımda bile, sanki aynı kitabı okuyormuşum gibi geliyor. Kalıplar aynı, cümleler aynı, anlatılanlar aynı.
Ama bir şey eksik: Samimiyet. O kitapları okuduğumda, o satırların arkasında yazarın gerçekten hissettiğini, o duyguyu yaşadığını göremi-yorum.
Her şey, sanki bir yerlerden kopyalan ...