İnsan, kimi zaman gurbetliklerin içinde deli kimi zaman da sessizlik içinde dans eden bir alev. Karanlık değince, bulutlar çökünce üşür eli; yalnızlık zor gelir! Acılara güç bela katlanarak devam eder yoluna. Uçuruma ve soğuk nefese yani alışılmadık olana yabancıdır içi. Ürperir, dem çeker, türküler çığırır. Tinle beden arasındaki savaştan yorulur ve başını yıldızlara çevirerek yaşamın anlamını düşünür. Kutsalı düşünme, kötücül olanı düşünmeyi yanında getirir. Elbette haz bahçesini; arzuyu, eti ...