Sahabe döneminde zühdî yaşam şeklinde kendisini gösteren tasavvuf, diğer İslâmî ilimler gibi hicrî II. yüzyılın sonlarına gelindiğinde kendi ismiyle anılmaya başlanmıştır. Miladi on beşinci yüzyılda yaşayan ve dönemin önde gelen sûfî âlimlerinden olan İmâm Süyûtî, diğer ilim alanlarında olduğu gibi, tasavvufi meselelere de çözümler sunmuş, tartışılan tasavvufî konulara cevap teşkil eden risâleler yazmazmıştır.