Düşünüyorum da beni korkularımdan kurtarıp, insanlar arasında otuz yaşıma kadar rahat ettiren şey, meleke hâline getirdiğim saldırganlığım değil, şişman ve çetesinin eline düşmek üzereyken bana sahip çıkan, sığınak olan ailem imiş. Beni, şiddetli fırtınalara koruyan, güvenli limanına sığındığım aileme duyduğum inançmış. İnanç ve korku, birbirine hiç boşluk bırakmayan iki rakiptir.