Kaderin hiç gülmediği bu insana yaşamayı, sevmeyi, yemeyi içmeyi, giyimi kuşamı, gülmeyi konuşmayı, aşkı öğrettin sen. Miladımsın, tarihimsin, kimliğimsin, umudumsun, her şeyimsin sen. Nankörlük edip güvenini sarsamam. İşte bu yüzden öyle bir gizleyeceğim ki aşkımı, Mecnun gibi yandığımı, Kerem gibi savrulduğumu, Yusuf gibi prangalara vurulduğumu kimseler bilmeyecek. Külünü, dumanını rüzgârlarda savuracağım, kimse görmeyecek yangınımı. Hele sen, hele sen! Sen hiçbir zaman bilmeyeceksin
...