Susan Sontag'ın çığır açan kitabı Fotoğraf Üzerine'nin yayınlanmasından beri fotoğraflara, özellikle de şiddet ve acı fotoğraflarına, birer fotoğraf ‘röntgencisi' olarak kendi rolümüzü sorgulamadan bakmamız imkansız hale geldi. Bu görüntülerin çoğalması bizi duyarsızlaştırıyor mu? Yoksa bu görüntüler bizim adalet duygumuzu harekete geçirip bizi eyleme mi sevk ediyor? Başkalarının acısını mı tüketiyoruz? Bu görüntülere tepkimiz ne olmalı?
Fotoğrafın Krizi:Vahşeti Fotoğraflamak bu soru ...