Ömür denilen hayatın yollarında, düşe kalka yürüyen, ara sıra savrulan, ara sıra dik duran, ara sıra düşüp alttan yürüyen insan; kendisine uygun gördüklerini, yüreğine yakışanları, tutmaya, tutunduklarıyla diklenmeye çalışır… İnsanlığını yitirmeyen insan; insanlık iklimlerinde ömrünü tüketirken, ömrünün yetiştiği insanlık mevsimlerinde, güzellikleri büyütmeye, iyilikleri çoğaltmaya, Allah’ın mabedini mamur etmeye, çabalayıp emek vermişse eğer ekmeğini aşına katık yapacaktır elbet… Hayatı yaşamak ...