“Aşık olduğunda, ahmaklaşırmış insan... Gerçektensevdiğinde, dururmuş lisan...
Aşık bir ahmak olmalıinsan; aşksız bir İskender yerine... Kalbine aşkgirmeyeni;
dünya gömer, derine...
Aç gözlerini ve gör: Karun'un hâzinesi, İskender'inkudreti; yetti mi gidermeye, o
içsel sefaleti? Bir şansdaha olsaydı, seçer miydi birisi; yaşamayı bir daha,bu
parlak esareti?
Bu yüzden ayrılırken, gözü açık nicesi...
Olmadı 'sahip olmak', mutluluk vesilesi...”
Tasavvu ...